Αυτό που ο Ευριπίδης κάνει κατανοητό μ’ αυτό του το έργο, είναι η σημασία της διατήρησης της πίστης των ανθρώπων στους αλά- θητους άγραφους νόμους, δηλαδή στη σύμφυτη με κάθε ανθρώ- πινη ύπαρξη δυνατότητα, να αξιολογεί και να κρίνει ως ζωντανή συνείδηση το καλό από το ολέθριο.

​

Αυτή τη θεϊκή ικανότητα δεν χρειάζεται να τη μάθει κανείς από κανέναν, αλλά μονάχα να μην την απενεργοποιεί, αφού

κα- τοικεί μέσα του κι αντιδρά φυσικά κι άμεσα στα συμβάντα, όπως και με τις άλλες του πέντε αισθήσεις.