Co Mówi

Wstęp 

To jest kurs cudów. Jest to kurs wymagany. Tylko czas w którym go zrobisz jest dobrowolny. Wolna wola nie oznacza że możesz ustalić program. Oznacza jedynie, że możesz wybrać co chcesz przyjąć w danym momencie. Celem kursu nie jest nauczanie znaczenia miłości, ponieważ to jest poza tym czego można nauczyć. Celuje jednakże, w usunięcie blokad które uniemożliwiają świadomość obecności miłości, co jest Twoim naturalnym dziedzictwem. Odwrotnością miłości jest strach, ale to co jest wszechogarniające nie może mieć przeciwieństwa. 

 

Kurs ten dzięki temu może być podsumowany bardzo prosto: 

​

Nic co jest prawdziwe nie może być zagrożone 

Nic co nieprawdziwe nie istnieje 

Tutaj leży spokój Boga

 

Tak zaczyna się Kurs Cudów. Stawia fundamentalne rozróżnienie pomiędzy tym co prawdziwe a tym co nieprawdziwe, pomiędzy wiedzą i postrzeganiem. Wiedza jest prawdą, pod jednym warunkiem, prawem miłości lub prawem Boga. Prawda jest niezmienna, wieczna, I nie jest dwuznaczna. Może być nie rozpoznana, ale nie może być zmieniona. Ma zastosowanie do wszystkiego co stworzył Bóg, a tylko to co On stworzył, jest prawdziwe. To jest poza tym czego można nauczyć, ponieważ to jest poza czasem I procesem. To nie ma przeciwieństw, nie ma początku ani końca. To po prostu jest. 

 

Świat percepcji natomiast, jest światem czasu, zmiany, początków I końców. Jego fundamenty stanowi interpretacja a nie fakty. To jest świat narodzin I śmierci, gdzie fundamentem jest wiara w brak, stratę, separację I śmierć. Jest  on wyuczony bardziej niż dany, selektywny w swych percepcyjnych akcentach, niestabilny w funkcjonowaniu, I niedokładny w swych interpretacjach. 

 

Odpowiednio z wiedzy I percepcji, powstają dwa odrębne systemy myślenia, które są swoją odwrotnością w każdym aspekcie. W rzeczywistości wiedzy, żadna myśl nie egzystuje w oddzieleniu od Boga, ponieważ Bóg I Jego Kreacje współdzielą jedną wolę. Świat percepcji natomiast, jest stworzony z wiary w odwrotności I oddzielone wole, w ciągłe konflikty ze sobą I z Bogiem. To co percepcja widzi I słyszy, wydaje się być prawdziwe ponieważ dopuszcza do świadomości tylko to co odpowiada pragnieniom osoby postrzegającej. To prowadzi do powstania świata iluzji, świata który potrzebuje ciągłej ochrony, właśnie dlatego że nie jest prawdziwy.

 

Kiedy zostałeś złapany w świat percepcji, jesteś złapany w sen. Nie możesz uciec bez pomocy, ponieważ wszystko co pokazują Twoje zmysły, po prostu poświadcza rzeczywistość snu. Bóg zapewnił Odpowiedź, jedyna Drogę wyjścia, prawdziwego Pomocnika. Jest to funkcja Jego Głosu, Jego Ducha Świętego, aby mediować pomiędzy dwoma światami. On jest w stanie to zrobić ponieważ z jednej strony On zna prawdę, a z drugiej strony On również rozpoznaje nasze iluzje, ale bez dawania im wiary. To jest cel Ducha Świętego aby pomóc nam uciec ze snu, ucząc nas jak odwrócić nasz sposób myślenia I oduczyć się naszych błędów. Wybaczenie jest wspaniałą pomocą Ducha Świętego w odwracaniu naszego myślenia. Jednakże Kurs ma swoją własną definicję wybaczenia, tak samo jak definiuje w swój sposób świat.

 

Świat jaki widzimy odzwierciedla nasze ramy referencyjne- wiodące idee, życzenia I emocje w naszych umysłach. "Projekcja stwarza percepcję" (Tekst, str. 445). Najpierw patrzymy do wewnątrz, decydujemy jaki świat chcemy widzieć I następnie projektujemy ten świat na zewnątrz, powodując że staje się prawdą gdy na to patrzymy. Jeśli używamy percepcji aby usprawiedliwić swoje własne błędy – nasz gniew, impulsy do ataku, brak miłości, w jakiekolwiek formie – będziemy widzieć świat pełen zła, destrukcji, złośliwości, zazdrości I rozpaczy. I to wszystko musimy się nauczyć wybaczać, nie dlatego że jesteśmy “dobrzy” czy też “miłosierni”, ale dlatego że to co widzimy nie jest prawdziwe. Zniekształciliśmy świat poprzez nasze pokrzywione systemy obronne, I przez to widzimy rzeczy których nie ma. I gdy uczymy się widzieć nasze błędy w postrzeganiu, uczymy się również jak patrzeć poza nie lub “wybaczać”. W tym samym czasie wybaczamy również sobie, widząc poza nasze pokręcone koncepty na swój temat, do nas samych stworzonych przez Boga w nas I dla nas.

 

Grzech jest zdefiniowany jako "brak miłości" (Tekst, str. 11). Skoro miłość jest wszystkim co jest, grzech w oczach Ducha Świętego jest błędem do korekcji, a nie złem za które trzeba ukarać. Nasze poczucie nieadekwatności, słabości I niekompletności pochodzi silnej inwestycji w “zasadę braku” która zarządza całym światem iluzji. Z tego punktu widzenia, szukamy w innych czego czujemy że brakuje w nas. “Kochamy” drugiego aby dostać coś dla siebie. To, w zasadzie, ujdzie jako miłość w świecie snu. Nie ma większego błędu niż ten, gdyż miłość jest niezdolna do proszenia o cokolwiek.

 

Tylko umysły mogą się naprawdę połączyć, a co Bóg złączył, tego człowiek nie rozdzieli (Tekst, str. 356). Jest jednakże tak, że prawdziwa unia możliwa jest jedynie na poziomie Umysłu Chrystusowego, a to tak naprawdę, nigdy nie zostało utracone. “Małe Ja” szuka sposobu na wzmocnienie siebie poprzez zewnętrzną akceptację, posiadanie, I “miłość” z zewnątrz. Ja stworzone przez Boga nie potrzebuje niczego. Jest na zawsze kompletne, kochane I kochające. Szuka sposobów aby się dzielić, zamiast otrzymywać, aby się rozprzestrzeniać zamiast projektować. Nie ma potrzeb, I chce połączyć się razem z innymi we wspólnej świadomości obfitości.

 

Specjalne związki tego świata są destrukcyjne, samolubne I dziecinnie egocentryczne. Jednakże jeśli powierzone zostaną Duchowi Świętemu, te związki mogą stać się najbardziej święte na ziemi- mogą stać się cudami które wskazują drogę powrotu do nieba. Świat używa swoich specjalnych związków jako ostateczną broń wykluczenia I demonstrację oddzielenia. Duch Święty transformuje je w idealne lekcje wybaczania oraz wybudzenie ze snu. Każdy z nich jest możliwością uleczenia percepcji, oraz skorygowania błędów. Każdy z nich jest kolejną szansą aby wybaczyć sobie poprzez wybaczenie drugiemu. I każdy z nich jest ciągle kolejnym zaproszeniem do Ducha Świętego I pamięci Boga.

 

Percepcja jest funkcją umysłu, I przez to reprezentuje limitowaną świadomość. Percepcja postrzega poprzez oczy ciała, I słyszy poprzez uszy ciała. Wzbudza limitowane odpowiedzi które ciało tworzy. Ciało zdaje się być w dużej mierze motywowane sobą I niezależne, jednakże tak naprawdę odpowiada tylko na intencje umysłu. Jeśli umysł chce go użyć do ataku w jakiejkolwiek formie, staje się ofiarą choroby, wieku I rozkładu. Jeśli umysł zamiast tego, zaakceptuje przeznaczenie dla niego od Ducha Świętego, to wtedy staje się użytecznym sposobem komunikacji z innymi, nie do zranienia dopóki jest potrzebne, I delikatnie zostawiane kiedy jego użyteczność się skończyła. Samo z siebie jest neutralne, tak jak wszystko w świecie percepcji. A czy będzie używane do celów ego czy Ducha Świętego zależy całkowicie od tego, czego chce umysł.

 

Odwrotnością widzenia poprzez oczy ciała jest wzrok Chrystusa, który odzwierciedla siłę zamiast słabości, jedność zamiast oddzielenia, I miłość zamiast strachu. Odwrotnością słyszenia poprzez uszy ciała jest komunikowanie się poprzez Głos Boga, Ducha Świętego, które jest w każdym z nas. Jego Głos wydaje się być odległy I trudny do usłyszenia z powodu ego, które przemawiając za małe, oddzielone ja, wydaje się być o wiele głośniejsze. Tak naprawdę jest odwrotnie. Duch Święty przemawia z bezbłędną jasnością I nieprzepartym urokiem. Nikt, kto nie wybrał utożsamiania się z ciałem, nie może pozostać głuchy na Jego wiadomość uwolnienia I nadziei, ani też nie przyjąć z radością wizji Chrystusa zamiast swojego marnego obrazu siebie.

 

Wizja Chrystusowa, jest darem Ducha Świętego, Boską alternatywą dla iluzji oddzielenia I wiary w rzeczywistość grzechu, winy I śmierci. Jest to jedna korekcja dla wszystkich błędów postrzegania, pojednanie pozornych przeciwieństw na których postawiony jest ten świat. Jej łagodne światło pokazuje wszystkie rzeczy z innego punktu widzenia, odzwierciedlając system myślenia który powstaje z wiedzy, powodując że powrót do Boga jest nie tylko możliwy, ale nieunikniony. To co wydawało się niesprawiedliwością spowodowaną przez jednego w stosunku do drugiego, teraz staje się wołaniem o pomoc I połączenie. Grzech, choroby I ataki widziane są jako wołanie o lekarstwo poprzez łagodność I miłość. Obrona jest opuszczana, ponieważ gdzie nie ma ataku nie ma potrzeby by istniała. Potrzeby naszych braci stają się naszymi, ponieważ wyruszają razem z nami w podróż do Boga. I bez nas, zgubili by drogę. Bez nich, my nigdy nie odnaleźlibyśmy swojej.

 

Wybaczenie jest nieznane w niebie, gdzie potrzeba jego istnienia byłaby niepojęta. Jednakże, w tym świecie, wybaczenie jest niezbędną korekcją dla wszystkich błędów jakie popełniliśmy. Ofiarowanie przebaczenia jest jedynym sposobem aby je mieć, ponieważ odzwierciedla to prawo Nieba, że dawanie I branie są tym samym. Niebo jest naturalnym stanem dla wszystkich Synów Boga, bo On ich stworzył. Taka jest ich rzeczywistość na wieczność. To nie zmieniło się z powodu tego że zostało zapomniane.

 

Wybaczenie jest sposobem dzięki któremu będziemy pamiętać. Poprzez wybaczenie myślenie tego świata odwraca się. Wybaczony świat staje się bramą Nieba, ponieważ dzięki jego łasce, możemy w końcu wybaczyć sobie. Nie trzymając nikogo jako więźnia poczucia winy, stajemy się wolni. Uznając Chrystusa we wszystkich braciach, rozpoznajemy Jego obecność w nas samych. Zapominając wszystkie nasze błędne postrzegania, I nie mając nic z przeszłości co by nas wstrzymywało, możemy przypomnieć sobie Boga. Poza to, nauka nie może pójść. Kiedy jesteśmy gotowi, sam Bóg postawi ostatni krok w naszym powrocie do Niego.